ای کــــا ش د ر ینجـا ز جــانا ن خـبری بودی

از درد نهـــــــان مــن او را اســــــری  بـودی

نـــــالان  و پریشـــانم از عشــق نهان خـویـش

بــر حـال پــریشــانــم او را نـظـــــری بــودی

گریم چـــــو بحــــال خویش از قسمت شوریده

یک لحظه به کـامم نیست خونین جگری بودی

این چــــــرخ فــلک مـا را بر خویش نمیخواند

دانم کـــــه فــلک هــمــرا با گـوش کری بودی

از گـــــریه و زاری ام بنگــــر که فلک کرشـد

این نغــمـهَ جـا نـســوزم با چشــم تــری بــودی

افســـانه مجنـــــون را بـر گــوش تو میخوانــم

لــیــلی مگــرش روزی بــرمــن گـذ ری بودی

فـرهــــــاد دل اویـم بـــــر فــرق زنــم تـیـشــه

ای کـاش برایـن زخـمـم شــیرین شکری بودی

بشنــو بتو میگـــــو م من لطف تـــــو میجــویم

ای کـاش کــه فــریـادم بـر تــو اســـری بـودی

درعشق کســــی نـالم  کـــــاو تشنه خونم است

بـر گــوی {الف} آینــدم این هـــم اثری بودی

--------------------------------------

زندگــی بـــی بندگــــی در کــــار نيست

کــــار بنــــده جــــــز رضای يار نيست

تـــو به اين دنيـــــــای دون دل بسته ای

دهـــــريکه خواستش رضای يار نيست

عصر و شــــــام ات از برای اين و آن

چون به فکرت غصه ای از کار نيست

تـــــو نـــــداری فرصتي  از بهر صيد

چــــون که صيد ماهي بر منقار نيست

بــــر دلت تـــــرسي  نباشــــــد از خدا

زانکه وجـــــدانت کمــــي بيدار نيست

بنــــدگــــــي بـــــايد بـــرای حق نمود

بنـــــده صادق ســـــــزايش نار نيست

روز و شب بـــايـــد تلاش دين و دون

چونکه الله غـــــافـــل از بيکـار نيست

خـــــود پسندی و نفـــــاق از بهـر جاه

اين عمـــــل مقبــــول آن دربـار نيست

تو کـــه حج رفتي برای قوم و خـويش

طاعتي بــــا اين طريق در کـار نيست

بــــــا صداقت بـــــا امــــــانت زندگي

غير از اين در کيش ما سازگار نيست

زهد نمائي زهد فروشـــي تا بـــه کي؟

زهــــــد و تقـــــوا امتعه بـازار نيست

بـــــا يقين بايــــد پذيـــرفت آنچه گفت

{کامروا} ز اســــرار او انکار نيست

--------------------------------------

تـــــــرا ای خــــــاك افغان میپرستم

ترا ای بهتر از جـــــــــان میپرستم

گل هــــــر سنــگ قلب كوهسارت

به هــــر بــــاغ و گلستان میپرستم

بــدان كه دشت های خشكت ای یار

قســـم با چشـــــم گـــریان میپرستم

اگــــــر افتــاده ام در شـــام غربت

تـــــرا با نـور ایمــــــــان میپرستم

مرا با عشق تو پیمان چه كار است

ترا بـــی عهـــــد و پیمان میپرستم

اگـــــر چه دوری ات افتاده مشكل

تــرا من سهل و آســـــان میپرستم

مپنـــداری كه {شاكر} بی وفا بود

تــــرا آبـــــاد  و  ویران  میپرستم

--------------------------------------

رنج  تن از منت دو نـــــــان كشیــــــدن  بهتر است

مــــــرگ جــان از طعن نامـردان شنیدن بهتر است

بگـــــذر از  شیــــرینی  گفتـــار نـــاصح بــــا من آ

تلخــــی درد  دل مـــــــا را  چشیــــدن  بهتر  است

خستـــــه من، گـــــــام  زن تـــــا مهلت آرام  نیست

هان كه خوابیدن خوش است، اما رسیدن بهتر است

در سكـــــــوت شب چو نور ماه خـاموشی خطاست

نالــــــه ای، بــــــاد  صبا  اینجا  وزیدن  بهتراست

تا بـــــــه كـــــــی ای دل خزیدن بر سر خـاك سیه

در سمــــــــا بالـــی گشا، آنجـــا پریدن بهتـر است

در كمـــــال ناتـــــــوانـــــی از تمــــــــاشـای ستـم

كــــــور بودن بهتر است، آری ندیـــدن بهـر است

گـــــــر چه خار بی وفــــــایی در گلستان كـم مباد

برگـــــــی از بــــــاغ وفای یار چیــدن بهتر است

از دل پــــــــر درد شــــــاكـر قصه جــــور زمان

میتــــــوان بسیار گفت، امـــــــا شنیدن بهتر است

Under progress